Het uitvoerende verhaal
U hebt vast wel eens gehoord van de slaggemiddelde van de honkbalcoach. Hij zou elke dag met de speler praten en hem vertellen dat zijn slaggemiddelde (om te bepalen wat het zijne is) het totaal aantal slagen is dat hij maakt bij elke slagbeurt. Hij weet hoeveel meer hij zou kunnen slaan elke keer als hij aan slag gaat of een vrije loop neemt, en hoeveel minder hij zou kunnen slaan elke keer als hij aan slag gaat, en hoeveel meer slagen hij maakt in de loop van een wedstrijd, enz.
Een loopbaanervaring zou een zeer vergelijkbare structuur kunnen hebben. Ik heb de spreker een situatie horen beschrijven met een veteraan op hoog niveau. Deze leidinggevende kreeg meer dan 100.000 dollar per jaar betaald en had plannen om hogerop te komen. Hij had ook een sterk verlangen om nog jaren te blijven. Hij en zijn vrouw kozen een mooie locatie voor een pensioenhuis voor hem en zijn vrouw in de bergen van West-Colorado.
Hij had al de beste bedoelingen en sprak over het verkopen van zijn beleggingspand voor een mooie korting en het kopen van een mooie nieuwe golfkar voor meer dan $2000,00. Het was duidelijk dat dit een probleem was. Hij had geen van deze dingen geprobeerd voordat hij een “drijvende kracht” werd in zijn laatste jaar op Roseze Point High School in Colorado.
De coach, een pastbagel, was over de streep getrokken door een investerings- en investeringsbankbedrijf. Hij huurde toen zelf een business coach in om deze executive en de familie te helpen met zijn carrière. In dit geval was de perjustitie zijn laatste jaar op Roseze Point High School. Het doel van het kaderlid was de nationale training te bereiken en hij had enkele reële en belangrijke aspiraties om op de U.S. Open tour te komen. Hij had gepland om naar San Jose, California te gaan en in 1998 in Stuart Smalley’s team te spelen. Hij schreef verschillende brieven aan Smalley in de aanloop naar het geven van de rode kaart om hem af te zeggen en het was Smalley die, zoals het geluk het zou hebben, in augustus in San Jose speelde.
Er heerste enige spanning in het huis tegen de tijd dat de jonge directeur en zijn echtgenote aankwamen. Tot dan toe had ik hen niet echt met iets moeten helpen, behalve dat ik hen misschien wat advies had gegeven over hoe ze hun eigen pauzes konden regelen en over mogelijke aanpassingen van hun reisregelingen. Dit was geen probleem geweest. We hadden het zelfs niet gehad over de vertrekprotocollen van de spelers, of over een mogelijk alternatief voor een finalewedstrijd één dag na zijn laatste jeugdtoernooi. Dit was de eerste keer dat er spanning was geweest. Ik hielp hen na te denken over wat er was gebeurd en waarom ze hadden moeten handelen zoals ze hadden gedaan, zodat ze ten volle profijt konden trekken van deze situatie en verder konden gaan met een actieplan in de hand.
Tenslotte, nadat een week was verstreken, toen de leidinggevende nog steeds worstelde met zijn situatie die vol zou zitten met genoeg emotie om zijn talrijke emotionele bagage leven in te blazen, kwam ik met een suggestie. Ik vertelde de leidinggevende over de mogelijkheid om betrokken te worden bij een coaching programma. Door een afspraak te maken om gecoacht te worden door een professionele loopbaancoach zou hij de instrumenten in handen krijgen om sneller op het juiste spoor te komen.
Hij zou zij aan zij werken met een professionele loopbaancoach terwijl de leidinggevende naar het volgende grote doel in zijn leven zou gaan, namelijk zijn laatste jaar op een school in San Jose. Hij zou geleidelijk toewerken naar zijn eigen handelsimperium, wat veel haalbaarder was dan zijn Roseze Point High School-scenario. En zoals ik al zei heeft de leidinggevende een laatste jaar op zijn middelbare school, hij kan de waarde van het volgende grote doel dat hij ooit voor zichzelf heeft gesteld omhoog praten.
Lees meer